Si si Arischtokrate u Bluetsuger gsi. Das hätt ke grossi Roue gspiut, wäre si nid us däm Vampirfium trolet. Dass es sowit het müesse cho, isch nid iri Schuud gsi, sondern e grobe Fähler vom ene Nachwuchsregisseur. Wäge däm si di zwo dunkle Gstaute im Mittuland glandet u stüürchle itz i Samt u Side kleidet dür dä Sidligsbrei.
D Sunne het no nid rächt uuf möge, so dass di beide tote Patrizier nid gmerkt hei, dür was fürn e Aubtroum vo Verhüselig si künftig müesse geischtere. Vom Hunger tribe, het d Contessa bi Nacht u Näbu im ene Freilandbetrib es haubwägs zfridnigs Huen gmugget. Itz steit si ganz erhabe zmitts ir e iizonete Wise, tünklet ires Porzellangsichtli i das chopflose Hüentschi u seit mit vouem Muu: «Afin, es isch e chli résistant gsi.» Drufabe putzt si iri Eggzähn mit emene gwäpplete Nastuech u süüfzget: «Bhüetis Eduard, j’en ai jamais assez!»
Ds usgsuggete Huen het sech sofort in e Werwouf verwandlet, isch verwirrt Richtig A1 grennt u innerhaub vor e Hundertschtusekunde ds Opfer vom ene Aargouer worde.
Wöu sechs fürn es Meitschi us guetem Huus irer Läbdig nid ghört het, bim Ässe gierig z si, isch es für d Contessa fasch en Erlösig gsi, wo si e Vampir isch worde. Sithär cha si di ganzi Nacht bedänkelos zwüschdüren ässe. Di Gueti het vor nüütem Haut gmacht, nid mau vor de eigete Verwandte.
O uf ire Cousin Eduard isch si los. Dä het sech nach irem Biss sofort in es serviils Zombie verwandlet. Sithär zieht är mit ire dür d Nacht u luegt ere bim Ässe zue. Är säuber het e Dünku, bevorzugt nid Chrut u Rüebe, sondern sinesgliiche. Aus üsserscht gmerkigi Figur het dr Eduard trotz Dämmerig realisiert, dass di iizoneti Wise nid im Skript steit u dr Contessa aafa Bei mache: «Loset, ma chère, es tuet’s itz. Miiirrr müesse zrrrügg i ds Familiegrrrab!» Si si gloffe u gloffe, dür d Zwüschezone tschaupet, verbi a Schäfliwise u Parkplätz, Motels u Goufplätz, Iichoufszäntre u Eifamiliehüsli, Räschtwaud u Räschtbeständ vo Landwirtschaftsbetribe.
I dr Regu wachset ds Gruuse us em Vertroute, nid us em Abartige, aber für di zwee Untote isch es grad umgekehrt gsi. Verstört u verängschtiget si si vor ere Mehrzwäckhaue blibe sta. Hie het mau ires Schlössli gwohnt. D Contessa isch uf ene Poller gsunke u het probiert z gränne. D Sunne het sech langsam über dr Agglomeration breit gmacht u dä Zwitter aafa striichle, so dass dr Eduard ds ganze Usmass vo dere Katastrophe realisiert het: «Pardieu, i deren architecture biisst dr arrrischtokratisch Vampirrr uf Grrranit!» Är het d Contessa zur nächschte Poschihautsteu gschleppet. Itz isch es drum gange, dere Gägend u dr Sunne müglechscht rasch dr Rügge z chehre un e städtische Fridhof mit emene haubwägs aaschtändige Grab z gfinge – wöu dr Eduard isch o zum Lige nid überau iigstige.
A dr Poschihautsteu isch e Gruppe Zwüschestädter gstange. Es Modi het uf di zwee Patrizier zeigt u grüeft: «He, shit, Mann, i gloub, i bi huere bsoffe, Mann, hei, lue mau, vou d Häschergrete!» D Contessa het uf das abe iri Zähnli füreghout, aber d Lüt a dr Hautsteu hei nume glachet. Weder Angscht no Reschpäkt het irgendöpper gha. Stattdesse het me se für Fasnächtler ghaute. Perplex si si zhingerscht i ds Poschi ghocket u dr Eduard het gschumpfe, vom Erhabene zum Lächerleche sigs äbe numen e chliine Schritt u är heigi vo Aafang aa sire Figur nid trout u lieber wöue e Nazi si, wöu Nazis wöuge d Lüt gseh, das chönne si no entschlüssle, Nazifiume funktionieri immer, obwou die ja über ds Problem vom Nationalsozialismus meischtens nüüt ussägi, garreinüüt.
O d Contessa isch muff gsi. Di Untertane, wo ire Teggscht nümm chöi, hei ire derewäg uf en Appetit gschlage, dass si au di Schlagaadere i däm Poschi mit kem einzige Blick gwürdiget het. Scho wider mit de Tränen am Kämpfe, het si zum Eduard gseit: «Wüsst dirrr, mit drrr rrreine Prrräsenz isch nümme z verrrdiene!», u gfragt, we me ändlech aachömi, si heigi langsam gnue vo däm duurende vor sech hären Improvisiere.
Es sig ja guet u rächt, heig dä Fiumregisseur öppis Avantgardistisches wöue mache u sech mit de gängige Regle vo Repräsentation aagleit. Aber we d Lüt eim d Figur nümme abnämi, de sig das dr Tod fürn e Figur, säubscht we die, so wi si, scho tot sig. De chönn me grad ufhöre, de spius o ke Roue me, dass ire am Schluss vom Fium ufklärti Bidermänner e Chnoblouch i ds Muu legi un e Houzpflock dür ds Härz rammi u si es witers Mau töti, wöu dr ganz Zouber heig sech denn scho lang i Luft ufglöst, we d Lüt eim nümm gloubi, wöu d Lüt u ire Gloube, di machi eim ja. Dr Eduard het gnickt u gantwortet: «Ehhh, da nützt alles Puderrre vo drrr Perrrügge nüüt, we d Illüsion zerrrstörrrt isch.»
Itz het’s nümme z säge gä. Für ä Räscht vor Fahrt hei di beide us em Poschifänschter gluegt. D Zersidlig isch aus Ändlosstreife a ne verbizoge u het se zu Heimatlose gmacht.
Am Bahnhof z Bärn si di beide tote Patrizier in e Nachtzug Richtig Oschte gstige. Dank em Personefreizügigkeitsabkomme mit Rumänie hei si sech in Transsilvanie chönne niderla.
Aus: Babylon Park. edition spoken script. Der gesunde Menschenversand, 2017.